Κάλυμνος, 13-4-2011
Αρ. Πρωτ: 0008/13-4-2011
ΔΗΜΟΤΙΚΗ
ΠΑΡΑΤΑΞΗ
«ΚΑΛΥΜΝΟΣ-ΕΝΟΤΗΤΑ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»
ΜΕΙΖΩΝ
ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ
ΣΤΟ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ:
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΡΟΥΣΣΟΣ
Προς: κ. Γενικό Γραμματέα
Αποκεντρωμένης Διοίκησης Νοτίου Αιγαίου
Θέμα: Έργο ΧΥΤΑ Καλύμνου
και προστασία δημόσιας έκτασης, που βρίσκεται στη θέση «ΑΡΑΜΑΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΑΦΑ»
της νήσου Καλύμνου Δωδ/σου, η νομή της
οποίας (έκτασης) κρίθηκε δικαστικά, ότι ανήκει στο ελληνικό δημόσιο.
*******************
κ.
Γενικέ,
Σύμφωνα με το
υπ’αριθμ. πρωτ: 2.931/12-2-2004 έγγραφο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου
αποφασίστηκε η παραχώρηση κατά χρήση και χωρίς αντάλλαγμα στο Δήμο Καλυμνίων
δημόσιας χορτολιβαδικής έκτασης εμβαδού 46.755 στρεμμάτων στη θέση
«ΑΡΑΜΑΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΑΦΑ» Δήμου Καλυμνίων της νήσου Καλύμνου, όπως αυτή απεικονίζεται
στο με κλίμακα 1:1000 τοπογραφικό σχεδιάγραμμα, το οποίο συντάχθηκε από την
«Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης ΑΕ», ελέγχθηκε από το
δασολόγο Παπακωνσταντίνου Σπυρίδωνα και θεωρήθηκε από το Επαρχείο Καλύμνου και
τον Δ/ντή Δασών Δωδ/σου και περικλείεται από τα στοιχεία (6,7,8, …., 17, 18,
19, Ι, Θ, Η, Ζ, 6) για τη δημιουργία χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων
(ΧΥΤΑ). Σημειώνεται, ότι το οικόπεδο αυτό ταυτίζεται με αυτό που περιγράφουμε
παρακάτω (το όλο και το επίδικο), όπως αυτό αποτυπώνεται στο από Οκτώβριος 2007
τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού
του Δήμου κ. Δημήτρη Κλήμη.
Με βάση αυτό το
έγγραφο, το έργο εντάχθηκε στο ΠΕΠ Ν. Αιγαίου και στις 6-6-2007 υπογράφηκε η
εργολαβική σύμβαση με το νόμιμο εκπρόσωπο της ανάδοχης εταιρείας «Κοινοπραξία
3Κ Τεχνική ΑΕ», ποσού 3.016,000,00 €, για την εκτέλεση του συγκεκριμένου έργου.
Η διάρκεια της σύμβασης ήταν 13 μηνών (δηλ. από 6-6-2007 ως 6-7-2008). Ο
εργολάβος, με βάση τους προγραμματισμούς του, άρχισε την επί τόπου εκτέλεση
κατασκευής του έργου στις αρχές του μηνός Οκτωβρίου 2007, το οποίο έπρεπε να
εκτελεστεί ως το τέλος της συμβατικής περιόδου, άλλως ως το τέλος του έτους
2008, που αρχικώς, ήταν η καταληκτική ημερομηνία περάτωσης όλων των έργων του Γ΄
ΚΠΣ. Ένα από τα έργα του Γ΄ ΚΠΣ (πρόγραμμα ΠΕΠ Ν. Αιγαίου 2000-2006 της
Περιφέρειας Ν. Αιγαίου) ήταν και η κατασκευή του έργου του ΧΥΤΑ Καλύμνου, στη
θέση «ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΑΦΑ-ΑΡΑΜΑΝΟΥ» Καλύμνου. Η ως άνω καταληκτική ημερομηνία
μετατέθηκε, αρμοδίως, με νεότερη απόφαση, όπως αναφέρουμε παρακάτω, για τις
30-6-2009. Έτσι αν τα έργα αυτά δεν ολοκληρώνονταν ως τότε, τότε αυτά απεντάσσονταν
και η χώρα μας θα αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να υποστεί τις προβλεπόμενες
κυρώσεις (υψηλά πρόστιμα κλπ). Κάτι που δυστυχώς η Ελλάδα υφίσταται σήμερα.
Με την έναρξη των
εργασιών του έργου ΧΥΤΑ Καλύμνου στην ως άνω θέση δημιουργήθηκαν έριδες και
διαπληκτισμοί, τόσο από τη μεριά των ιδιωτών και συγγενών τους, όσο και από
άλλους συμπατριώτες μας (οικ. Κουτελλά), οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είχαν και
αυτή ιδιοκτησία στην περιοχή που θα γινόταν το εν λόγω έργο. Για το λόγο αυτό,
κατέθεσαν όλοι αυτοί αιτήσεις περί λήψης ασφαλιστικών μέτρων στον εισαγγελέα
πρωτοδικών Κω, ο οποίος τις απέρριψε στην ουσία τους. Στη συνέχεια, το έργο
συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς και περί τα τέλη του μηνός Μαρτίου 2008, η
οικ. Πονήρη και πάλι άρχισαν να δημιουργούν προβλήματα στον εργολάβο και τους
εργαζόμενους στο έργο. Όλη σχεδόν η αστυνομική δύναμη του νησιού μας ήταν,
δυστυχώς, στις επάλξεις (!!!), καθώς απειλήθηκαν πολλές φορές επεισόδια ανάμεσα
σε κάποιους από τους ιδιώτες (οικ. Πονήρη), τον ίδιο τον εργολάβο του έργου (κ.
Κρούσκο Νικόλαο), αλλά και εργάτες του εργοταξίου. Οι ιδιώτες αυτοί (οικ.
Πονήρη) άσκησαν ανακοπή κατά της ως άνω απόφασης του κ. εισαγγελέως πρωτοδικών
Κω, που δικαίωσε το Δήμο Καλυμνίων και απέρριψε την αίτηση των ασφαλιστικών
μέτρων τους, και ζητούσαν, εκ νέου, τη διακοπή των εργασιών στο έργο. Η ανακοπή
τους συζητήθηκε στον Εισαγγελέα Εφετών Δωδ/σου στη Ρόδο στις 27-3-2008. Εκεί
υποβλήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο τους, να εκδοθεί προσωρινή διαταγή περί
διακοπής των εργασιών, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση επί της ανακοπής τους, αίτημα
το οποίο απορρίφθηκε από τον κ. Εισαγγελέα Εφετών Δωδ/σου. Μέχρι και την
απόφασή του δεν συνεχίστηκαν οι εργασίες, διότι, για ακόμα μια φορά, δήθεν δεν
μπορούσε το ΑΤ Καλύμνου να αστυνομεύσει την επίδικη περιοχή και να φροντίσει να
εφαρμοστεί η παραπάνω απόφαση. Με την τακτική αυτή εμπόδιζαν το συνεργείο του
εργολάβου να συνεχίσει τις προγραμματισμένες εργασίες του επί του επιδίκου, το
οποίο αναλυτικά περιγράφεται παρακάτω.
Περιγραφή
οικοπέδου στο οποίο εκτελείται το έργο ΧΥΤΑ Καλύμνου:
Το οικόπεδο στο
οποίο, όπως αναφέρουμε παραπάνω εκτελείται το έργο του ΧΥΤΑ Καλύμνου, βρίσκεται
στη θέση «ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΑΦΑ-ΑΡΑΜΑΝΟΥ» της νήσου Καλύμνου, έχει έκταση 80.551,64
τ.μ., συνορεύει Βόρεια σε πλευρά 15-22-16 μήκους 38,58 μ. εν μέρει με
ιδιοκτησία αγνώστου και εν μέρει με κοίτη ρέματος, Βορειοανατολικά σε
τεθλασμένη πλευρά 9-10-11-12-13-14-15 μήκους 459,72 μ με ιδιοκτησία αγνώστου, Νοτιοανατολικά σε
τεθλασμένη πλευρά 1-2-3-4-5-6-7-8-9 μήκους 378,15 μ. εν μέρει με
κοίτη ρέματος και εν μέρει με ιδιοκτησία Κυπραίου, Νοτιοδυτικά σε πλευρά
1-21-20 μήκους 201,59 μ.
εν μέρει με ιδιοκτησία Κουτελλά, εν μέρει με ιδιοκτησία Κουλιανού, Δυτικά σε
τεθλασμένη πλευρά 20-19-18-17 μήκους 282,58 μ. εν μέρει με ιδιοκτησία Κυπραίου και
εν μέρει με ιδιοκτησία αγνώστου και Βορειοδυτικά σε πλευρά 17-16 μήκους 85,48 μ. με ιδιοκτησία
αγνώστου και φαίνεται αποτυπωμένο με τα στοιχεία 1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-17-18-19-20-21-1
στο από Οκτώβριος 2007 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού του Δήμου
μας Δημήτρη Κλήμη.
Περιγραφή
επιδίκου:
Εντός του πιο πάνω
περιγραφέντος οικοπέδου υπάρχει τμήμα εκτάσεως 34.261,04 τ.μ., το οποίο
συνορεύει Βόρεια σε πλευρά 12-22 μήκους 12,45 μ. εν μέρει με
ιδιοκτησία αγνώστου και εν μέρει με κοίτη ρέματος, Βορειοανατολικά σε
τεθλασμένη πλευρά 9-10-11-12-13-14-15 μήκους 459,72 μ. με ιδιοκτησία
αγνώστου, Νοτιοανατολικά σε πλευρά 7-8-9 μήκους 141,41 μ. με κοίτη ρέματος,
Νότια σε πλευρά 6-7 μήκους 63,49
μ. με ιδιοκτησία Κυπραίου και Δυτικά σε πλευρά
22-23-24-25-26-27-28-29-Ι-Θ-Η-Ζ-6 μήκους 413,55 μ. εν μέρει με
τμήμα Ι και εν μέρει με τμήμα ΙΙ της αρχικής συνολικής οικοπεδικής έκτασης, που
περιγράφεται παραπάνω και φαίνεται αποτυπωμένο με το στοιχείο (ΙΙΙ) στο ίδιο
πιο πάνω τοπογραφικό διάγραμμα του ιδίου τοπογράφου μηχανικού.
Σημειώνουμε, ότι το ανωτέρω
τμήμα (επίδικο) κατέχει ο Δήμος Καλυμνίων από τις 12-2-2004 που του παραχωρήθηκε
με το υπ’αριθμ. πρωτ: 2.931/12-2-2004 έγγραφο της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Μάλιστα, στις 15-2-2006 μεταξύ του επικεφαλής της παράταξής μας κ. Γεωργίου
Ρούσσου, τέως Δημάρχου Καλυμνίων και του
κ. Κοντίτση προϊσταμένου της Διεύθυνσης
Δασών Δωδ/σου, υπογράφηκε και το σχετικό πρωτόκολλο παράδοσης παραλαβής της
όλης ως άνω έκτασης, τμήμα της οποίας είναι, ως προελέχθη, και το επίδικο.
Περεταίρω, σύμφωνα με σχετικές αποφάσεις
του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Καλυμνίων, που επικυρώθηκαν από την
Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, διατυπώθηκε η αναγκαιότητα και κρισιμότητα, για την
Κάλυμνο, της δημιουργίας Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Ως
μοναδική και καταλληλότερη θέση για τη δημιουργία του ΧΥΤΑ κρίθηκε η περιοχή
ΑΡΑΜΑΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΑΦΑ Καλύμνου, σε συνολική έκταση 80.545 τ.μ., όπως αυτή αποτυπώνεται
στο από Αύγουστος 2003 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου μηχανικού Ελένης
Αλεξοπούλου, το οποίο θεωρήθηκε από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου μας. Οι
λόγοι της μοναδικότητας του χώρου αυτού,
είναι σαφείς και επιστημονικά τεκμηριωμένοι, καθώς: Α) η θέση για το ΧΥΤΑ Καλύμνου, όπως την αποφάσισε του δημοτικό
συμβούλιο, είναι στην ήδη, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, διαμορφωθείσα βιομηχανική
ζώνη της Καλύμνου, και μάλιστα εκτός οικισμού, και προορίζεται να φιλοξενήσει
διάφορες οχλούσες δραστηριότητες, γεγονός που συνετέλεσε αποφασιστικά στην
επιλογή της θέσης, τόσο από τους ειδικούς επιστήμονες, όσο και στη συνέχεια από
το Δήμο Καλυμνίων. Β) Επί
δεκαετίες η εν λόγω περιοχή αποτελούσε τον κατεξοχήν χώρο για τη χωματερή του
νησιού μας και συνεπώς «τίποτε» ουσιαστικά δεν αλλάξαμε με την απόφασή μας αυτή
από ό,τι ίσχυε ως τώρα. Γ) Η
επιλογή της θέσης και του χώρου αυτού δημιουργεί τη μικρότερη οικονομική
επιβάρυνση για το Δήμο μας και το νησί μας, διότι στην εν λόγω περιοχή
διαθέτουμε οικοπεδική έκταση 46.755 τ.μ. (μετά την ως άνω παραχώρηση από το
δημόσιο), όμορης της λατομικής έκτασης του κ. Κυπραίου, η οποία καταλήγει στο
μοναδικό περιμετρικό δρόμο της περιοχής, διευκολύνοντας, εξ αιτίας τούτου, την
άμεση πρόσβαση των απορριμματοφόρων. Δ)
Ικανοποιείται η απαίτηση των ειδικών επιστημόνων (υδρογεωλόγων) για όσο το
δυνατό χαμηλότερη εγκατάσταση του ΧΥΤΑ προς την επιφάνεια της θάλασσας,
προκειμένου να ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες μόλυνσης του υδροφόρου
ορίζοντα. Και τούτο εξασφαλίζεται, διότι η έκταση του κ. Κυπραίου βρίσκεται στο
χαμηλότερο σημείο, εφαπτόμενη του δρόμου, ο οποίος περνά από τους πρόποδες του
βουνού, ενώ το, ως άνω, οικόπεδο του Δήμου μας (παραχωρηθέν-επίδικο) βρίσκεται
στη λαγκαδιά, πίσω από αυτό του κ. Κυπραίου, και ανηφορίζει απότομα προς την
κορυφογραμμή. Ε) Είναι κοντά
στην πόλη, αλλά εκτός οικισμού, και έτσι τα απορριμματοφόρα δεν θα διανύουν
μεγάλη απόσταση για να εναποθέσουν τα απορρίμματά τους. ΣΤ) Τέλος, πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε, πως το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της Καλύμνου
προβλέπει την κατασκευή ΧΥΤΑ στην συγκεκριμένη περιοχή. Συνεπώς δεν
χωρεί αμφιβολία για τη μοναδικότητα του εν λόγω χώρου, αλλά και της σημασία και
αναγκαιότητας του έργου. Σχετικά με την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων του
έργου, αλλά και την καταλληλότητα της περιοχής αναφέρουμε και τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση της επιτροπής ΝΕΧΩΠ της Νομαρχίας Δωδ/σου και την
αυτοψία που έγινε προέκυψε ότι πρόκειται για την κατασκευή νέου ΧΥΤΑ που θα
εξυπηρετεί τις ανάγκες διάθεσης απορριμμάτων τριών νησιών (Κάλυμνος, Ψέριμος,
Τέλενδος). Η θέση του έργου βρίσκεται στην περιοχή «Αραμανού-Γιαννοχώραφα» επί
του επαρχιακού δρόμου Καλύμνου-Βαθύ. Μετά από συζήτηση η ΝΕΧΩΠ Δωδ/σου,
αποφαίνεται ότι το προτεινόμενο έργο δεν δημιουργεί πρόβλημα στη γεωργική γη,
αλλά αντιθέτως την προστατεύει όπως επίσης και το περιβάλλον της ευρύτερης
περιοχής.
Παράλληλα, σύμφωνα με
το υπ’αριθμ. πρωτ: 7.778/8-10-2007 έγγραφο του κ. Κλήμη Δημήτρη, τοπογράφου
μηχανικού του Δήμου Καλυμνίων «… το μήνα
Δεκέμβριο του έτους 2005 πήγε, μαζί με τον κ. Κορφιά Παναγιώτη, εργάτη του
Δήμου Καλυμνίων στον χώρο, όπου πρόκειται να κατασκευαστεί το έργο ΧΥΤΑ
Καλύμνου και τοποθετώντας πασσάλους, οριοθέτησε ολόκληρο το χώρο (σύμφωνα με το
από Αύγουστος 2003 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου μηχανικού κ.
Αλεξοπούλου Ελένης, θεωρημένο από την τεχνική μας υπηρεσία). …».
Σημειώνουμε, ότι το από Αύγουστος 2003 τοπογραφικό της κ. Αλεξοπούλου Ελένης
ταυτίζεται απόλυτα με το από Οκτώβριος 2007 τοπογραφικό διάγραμμα του
τοπογράφου μηχανικού του Δήμου Καλυμνίων Δημητρίου Κλήμη, με το οποίο
περιγράψαμε παραπάνω το επίδικο και την όλη οικοπεδική έκταση του ΧΥΤΑ
Καλύμνου. Όλο το διάστημα από τότε επισκέπτονταν το επίδικο πολύ συχνά οι
μηχανικοί των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου Καλυμνίων, η ανάδοχη εργολαβική
εταιρεία, οι εργάτες της, οι άνθρωποι της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης (ΕΥΔ)
του προγράμματος ΠΕΠ Ν. Αιγαίου 2000-2006 της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου,
προκειμένου να διευθετήσουν διάφορα θέματα, τα οποία προέκυπταν για το μεγάλο
αυτό έργο ανάπτυξης του νησιού μας, μέχρι την υλοποίησή του. Ως εκ τούτου, προέκυπτε
και προκύπτει αβίαστα, ότι για όλο αυτό το χρονικό διάστημα από τότε (δηλ. από τις
12-2-2004) ο Δήμος Καλυμνίων είχε και έχει την κατοχή επί του επιδίκου,
ασκώντας σ’αυτό όλες τις προσιδιάζουσες πράξεις κατοχής (οριοθέτηση, επισκέψεις
μηχανικών, εργολάβου, εργατών, εκτέλεση εργασιών καταμετρήσεις, κλπ).
Όπως αναφέρουμε παραπάνω, το συνολικό
κόστος κατασκευής του έργου ΧΥΤΑ Καλύμνου ανερχόταν στο ποσό των 3.016.000,00
€, συμπεριλαμβανομένου του ποσού για τις αναθεωρήσεις και του ΦΠΑ. Η
δημοπράτηση του έργου εγκρίθηκε με την υπ’αριθμ. πρωτ: 9201/31-10-2005 απόφαση
από την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης ΠΕΠ Ν. Αιγαίου 2000-2006. Η συνολική
προθεσμία περάτωσης του έργου ανέρχεται σε 13 μήνες και έχει αρχή την ημερομηνία
υπογραφής της σύμβασης, η οποία υπογράφηκε στην Κάλυμνο στις 6-6-2007.
Βάσει των παραπάνω προκύπτει, ότι η το
επίδικο ανήκει στο ελληνικό δημόσιο, ενώ από το 12-2-2004 (παραχωρητήριο),
άλλως από 15-2-2006 (παράδοση παραλαβή της έκτασης), ο Δήμος Καλυμνίων ήταν και
είναι κάτοχος του επιδίκου χώρου. Οι ιδιώτες (οικ. Πονήρη) πιστεύουμε, ότι όλα
αυτά τα ήξεραν καλά, ενώ μόλις στις 24-9-2007 (;;;) συνέταξαν τοπογραφικό
διάγραμμα και άρα τα περί ισχυρισμού τους για δήθεν οχλήσεων στο Δήμο μας το έτος
2004 δεν ευσταθούν, καθώς τότε (Φεβρουάριος 2004) δεν ήξεραν ακόμη ποια ήταν η
ιδιοκτησία τους (!!!), και συνεπώς ο Δήμος Καλυμνίων δεν τους είχε αποβάλλει από
τη νομή και κατοχή τους, την οποία προφανώς δεν είχαν ποτέ, με βάση τα
παραπάνω, εν αντιθέσει με το ελληνικό δημόσιο και το Δήμο Καλυμνίων.
Σύμφωνα λοιπόν με το ως
άνω υπ’αριθμ. πρωτ: 2.931/12-2-2004 έγγραφο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου
αποφασίστηκε η παραχώρηση κατά χρήση
και χωρίς αντάλλαγμα στο Δήμο Καλυμνίων δημόσιας χορτολιβαδικής έκτασης,
εμβαδού 46.755 στρεμμάτων στη θέση «ΑΡΑΜΑΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΑΦΑ»
Δήμου Καλυμνίων της νήσου Καλύμνου, όπως αυτή απεικονίζεται στο με κλίμακα
1:1000 τοπογραφικό σχεδιάγραμμα, το οποίο συντάχθηκε από την «Ελληνική Εταιρεία
Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης ΑΕ», ελέγχθηκε από το δασολόγο
Παπακωνσταντίνου Σπυρίδωνα και θεωρήθηκε από το Επαρχείο Καλύμνου και τον Δ/ντή
Δασών Δωδ/σου και περικλείεται από τα στοιχεία (6,7,8, …., 17, 18, 19, Ι, Θ, Η,
Ζ, 6) για τη δημιουργία χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Η
παραπάνω έκταση που ανήκει κατά πλήρες
δικαίωμα κυριότητας, νομής και κατοχής στο Ελληνικό Δημόσιο,
παραχωρήθηκε στον Δήμο Καλυμνίων κατά τα παραπάνω και έτσι το δικαίωμα της
ασκήσεως των πράξεων νομής και κατοχής παραχωρήθηκε στον Δήμο Καλυμνίων ήδη από
το έτος 2004.
Τα δικαιώματα κυριότητας, νομής και κατοχής
στην παραπάνω περιγραφόμενη έκταση, προκύπτουν όχι μόνο από το τεκμήριο υπέρ
του δημοσίου, που ο νόμος θεσπίζει, αλλά, στην συγκεκριμένη περίπτωση, και από
ειδικότερες πράξεις, όπως η παραχώρηση της εκτάσεως στον Δήμο Καλυμνίων, η
οριοθέτηση της, η καταμέτρησή της, κλπ..
ΙΣΤΟΡΙΚΗ
ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ (ή προσπάθεια αποκαταστάσεως της ιστορικής
αλήθειας)
Αναγκαία είναι η σύντομη αναδρομή του νομικού
καθεστώτος που διέπει τα ακίνητα στα Δωδεκάνησα, προκειμένου να αποκατασταθεί η
ιστορική αλήθεια που, κατά τη γνώμη μου, παραποιήθηκε βάναυσα κατά τη διάρκεια
της όλης διαδικασίας στα ακροατήρια.
Στα Δωδεκάνησα, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των
ακινήτων (ιδιωτικά και δημόσια ακίνητα), διέπεται από τις διατάξεις του
Κυβερνητικού Διατάγματος 132/1929 «περί Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου»,
που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 8 Ν. 510/1947. Ο Κανονισμός αυτός δεν
κατάργησε, αλλά διατήρησε και κωδικοποίησε τις κατά τον χρόνο της Ιταλικής
καταλήψεως επικρατούσες στα Δωδεκάνησα διατάξεις του Οθωμανικού δικαίου περί
ακινήτου ιδιοκτησίας. Οι Ιταλοί κατακτητές δεν προέβησαν σε κατάργηση του επί
πολλά χρόνια ισχύοντος Οθωμανικού Δικαίου, διότι μια τέτοια κατάργηση θα
επέφερε σύγχυση, αναταραχή κλπ στο σύστημα της ιδιοκτησίας και της
συναλλακτικής πίστης, με συνέπειες που για ευνόητους λόγους συνέφερε να
προκαλέσει η Ιταλική Πολιτεία.
Διά του Κτηματολογικού Κανονισμού, έγινε
προσπάθεια προσαρμογής των διατάξεων του Οθωμανικού Κώδικα, μετά βέβαια από
επεξεργασία του προς τις σύγχρονες απαιτήσεις της αποχής εκείνης (βλ. σχετικά
άρθρο 20 του Κτηματολογικού Κανονισμού). Ακόμη, διατηρήθηκε και καθορίστηκε η
νομική φύση των ακινήτων, βάση των διακρίσεων του Οθωμανικού Δικαίου (Μούλκ –
μορί – εραζί – εμιριέ – μετρουκέ- βακούφια). Τέλος, με τις διατάξεις των άρθρων
63, 65, 68 του ιδίου Κτηματολογικού Κανονισμού, θεσπίστηκε η εξακολούθηση της
ισχύος της Οθωμανικής νομοθεσίας και όσον αφορά τα Μουλκ, τις δημόσιες γαίες,
μιρί βακούφια και εραζί εμιριέ ως προς τα θέματα της χρησικτησίας, παραγραφής
και της λήξης της παραχώρησης.
Στα Δωδεκάνησα, το Ελληνικό Δημόσιο
απέκτησε την ιδιοκτησία του εκ διαδοχής από το Ιταλικό Δημόσιο, δυνάμει της από
10-2-1947 υπογραφείσης στο Παρίσι Συνθήκης Ειρήνης, αφενός μεταξύ των
Συμμάχων (όπου και η Ελλάδα) και αφετέρου της Ιταλίας.
Η Ελληνική Πολιτεία, ως διάδοχος της Ιταλικής Πολιτείας,
σεβάστηκε τις έννομες καταστάσεις που οριστικά διαμορφώθηκαν κατά το δίκαιο της
Προκατόχου (Ιταλικής) Πολιτείας, καθώς επίσης και το προ της κατάληψης νόμιμο
καθεστώς.
Η Συνθήκη των Παρισίων κυρώθηκε με το ΝΔ
423/22-10-1947 και άρχισε να ισχύει από τις 28-10-1947, μετά των παραρτημάτων
της ως αποτελούντων αναπόσπαστο τμήμα της.
Με την συνθήκη αυτή τα Δωδεκάνησα
παραχωρήθηκαν (με την μορφή της εκχώρησης) από τη Ιταλία στην Ελλάδα, με
σύγχρονη μεταβίβαση των πλήρων αυτής (Ιταλίας) κυριαρχικών δικαιωμάτων της (η
Ελλάδα διεδέχθη την Ιταλία ως προς την επί της Δωδεκανήσου κυριαρχία).
Επακόλουθο της διαδοχής αυτής (αναφέρεται
στις διατάξεις της Συνθήκης των Παρισίων), είναι και η εκχώρηση στην Ελλάδα,
χωρίς πληρωμή, όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας στα Δωδεκάνησα του
Ιταλικού Κράτους. Σαν κρατική περιουσία στην παραπάνω Συνθήκη, αναφέρεται η
κινητή και ακίνητη περιουσία του Ιταλικού κράτους, των Οργανισμών Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, των εταιριών και
σωματείων που είναι δημόσιας ιδιοκτησίας και τέλος η κινητή και ακίνητη
περιουσία που ανήκε στο Φασιστικό Κόμμα ή στις βοηθητικές οργανώσεις του.
Διά του Ν. 510/1947 εισάγεται στα Δωδεκάνησα
η και στην λοιπή Ελλάδα ισχύουσα νομοθεσία (Αστικός Κώδικας), καθώς επίσης και
Νομοθετήματα που ίσχυαν στην Ελλάδα μέχρι την 22-2-1946. Έτσι καταργήθηκε το
ισχύον επί Ιταλικής κατοχής δίκαιο, δηλαδή ο Ιταλικός Αστικός Κώδικας, καθώς
επίσης και τα Κυβερνητικά ιταλικά διατάγματα που καθόριζαν τα περί προσωπικού
θεσμού (προσωπικό δίκαιο Ορθοδόξων Χριστιανών, Ισραηλιτών, μουσουλμάνων κλπ). Αντίθετα,
μεταξύ άλλων, διατηρήθηκαν σε ισχύ οι διατάξεις του με αριθμό 132/1929
Διατάγματος του Ιταλού Κυβερνήτη «περί κτηματολογικού κανονισμού Δωδεκανήσου»
κατά ρητή διάταξη του άρθρου 8 Ν. 510/1947. Αποτέλεσμα αυτής της διάταξης είναι
ότι ο Κτηματολογικός Κανονισμός αποτελεί πλέον ειδικό τοπικό δίκαιο και
οι διατάξεις του κατισχύουν του κοινού δικαίου. Σημειώνεται εδώ ότι με το
Διάταγμα της 31/12-10-1949 εισήχθη και στα Δωδεκάνησα η Νομοθεσία περί
διοίκησης, διαχείρισης και προστασίας Δημοσίων Κτημάτων.
Στο άρθρο 2 του ΚΔ 132/1929 ρητά αναφέρεται
ότι «τα δημόσια κτήματα ανήκουσι εις την Κυβέρνηση της Κτήσεως και
υποδιαιρούνται εις κτήματα κοινής χρήσεως και εις κτήματα περιουσιακά
(ιδιόκτητα του Δημοσίου)», ενώ στο άρθρο 3 του ιδίου Κτηματολογικού Κανονισμού
αναφέρεται «αποτελούν μεταξύ άλλων μέρος των κτημάτων κοινής χρήσεως ο αιγιαλός
μέχρι του ορίου του μεγίστου συνήθους χειμέριου κύματος επί πλέον δε έξω των
αστικών κέντρων, μια ζώνη εκ 12
μέτρων από του τοιούτου ορίου και οι θαλάσσιες παραλίες
μέχρι των ορίων πάσης άλλης ιδιοκτησίας δημόσιας ή ιδιωτικής».
Σε καμία περίπτωση λοιπόν, λαμβανομένου υπόψη
και τα άρθρα 967, 968 και επόμενα του Ελληνικού Α.Κ. και των διατάξεων τόσο του
καταργηθέντος ήδη Α.Ν. 2344/1940, όσο και του Ν. 2971/2001 (ΦΕΚ 285 Α/2001)
«Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις», δεν είναι δυνατό να καταλαμβάνεται και
να αποτελεί αντικείμενο ιδιωτικής ιδιοκτησίας, τόσο ο κοινόχρηστος χώρος του
αιγιαλού όσο και της παραλίας και ως πράγματα κοινόχρηστα και εκτός συναλλαγής,
εφόσον δεν ανήκουν σε Δήμο ή σε Κοινότητα ή ο νόμος δεν ορίζει άλλως , ανήκουν
στο Δημόσιο.
Τονίζεται ιδιαίτερα εδώ ότι οι διατάξεις των
άρθρων 1 έως και 8 του άνω Κτηματολογικού Κανονισμού, ως διατάξεις ουσιαστικού
περιεχομένου, ισχύουν και στα νησιά της Δωδεκανήσου όπου δεν λειτουργεί
Κτηματολόγιο (Κτηματολόγιο λειτουργεί στα νησιά της Ρόδου, Κω και σε τμήμα της
Λέρου) σχετική και με αριθμό 203/1973 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ.
·
H Νομή
του Ελληνικού Δημοσίου
Με δεδομένο, ότι το ελληνικό δημόσιο
δεν απαιτείται, κατά το νόμο, να αποδεικνύει την άσκηση νομής επί των ακινήτων
ιδιοκτησίας του, αλλά αυτή τεκμαίρεται και επομένως το βάρος της αποδείξεως
μεταβιβάζεται στον αμφισβητούντα την νομή ή κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου.
Επιπλέον, κατά το
άρθρο 2 του α.ν. 1539/38 «Περί Δημοσίων Κτημάτων», στα δημόσια κτήματα, νομέας
θεωρείται το δημόσιο, έστω κι αν δεν ενέργησε σ’αυτό με τα όργανά του πράξεις
φυσικής εξουσίας (πλασματική νομή) και επομένως είναι ανεπίδεκτα νομής από
τρίτον (Μπρακατσούλας, σελ. 19, ό.π. ΑΠ 472/95, ΕΕΝ 63.385, ΑΠ 973/83, ΝοΒ
32.645, Ειρ. Πάρου 4/90, Αρχ. Ν. ΜΓ. 146). Συνεπώς, η κατάληψη από τρίτον
δημοσίου κτήματος δεν συνεπάγεται την απώλεια της νομής του δημοσίου (άρθρο 2
παρ. 1 σε συνδυασμό με άρθρο 4 α.ν. 1539/38), ο δε κάτοχός του στερείται την
έννομη προστασία, ακόμη και έναντι τρίτου.
Επειδή, κατά το άρθρο
2 του Ν. 1539/1938: «1. Επί των
αδεσπότων και των δημοσίων κτημάτων εν γένει νομέας θεωρείται το Δημόσιο, έστω
κι αν δεν ενήργησε επ’ αυτών καμία πράξη νομής. 2. … . Η βοσκή και μόνο επί
δημοσίων κτημάτων δεν θεωρείται ως νομή ακινήτου, δύναται όμως αυτή να θεωρηθεί
ως άσκηση οιονεί νομής δουλείας βοσκής συντρεχουσών των νομίμων προϋποθέσεων.
Προκειμένου ειδικώς περί δασών μερικώς δασοσκεπών εκτάσεων ή λιβαδιών και
χορτολιβαδικών εδαφών ουδέποτε η βοσκή θεωρείται ως πράξη νομής ή οιονεί νομής
δουλείας βοσκής. 3. Μόνη η ύπαρξη οποιουδήποτε τίτλου δεν θεωρείται καθ’ εαυτήν
ως διακατοχική πράξη.».
Περαιτέρω, κατά το άρθρο 8 του Α.Ν. 1539/1938 «Περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων» ισχύουν τα ακόλουθα: «1. Οποιοσδήποτε αξιώνει δικαίωμα κυριότητας ή άλλο, εκτός της νομής, εμπράγματο δικαίωμα επί ακινήτου έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, ανεξάρτητα αν αυτό κατέχεται από το Δημόσιο ή τον ίδιο, οφείλει, πριν υποβάλει σχετική αγωγή στο αρμόδιο, κατά τις κείμενες διατάξεις, δικαστήριο, να κοινοποιήσει με δικαστικό επιμελητή προς το Δημόσιο αίτηση, η οποία θα περιλαμβάνει τις αξιώσεις του, δηλαδή το δικαίωμά του, το είδος, την έκταση, την ακριβή θέση όπου κείται το ακίνητο, και τα όριά του, μετά τοπογραφικού διαγράμματος, συνταγμένου από μηχανικό, και τους τίτλους στους οποίους στηρίζει το δικαίωμά του, ως και τα ονόματα και την ακριβή διεύθυνση κατοικίας των μαρτύρων, οι οποίοι μπορούν να καταθέσουν υπέρ αυτού. Αγωγή, που ασκείται χωρίς να έχει τηρηθεί η ως άνω προδικασία, κηρύσσεται απαράδεκτη από το αρμόδιο δικαστήριο. ….. 4. Μόνον εξ μήνας μετά την επίδοσιν της ως άνω αιτήσεως ή εις την περίπτωσιν του δευτέρου εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 11 μόνον μετά την λήξιν της υπό του κατά το άρθρο 10 συμβουλίου ταχθείσης κατά παράτασιν προθεσμίας δύνανται οι εν παρ. 1 του παρόντος άρθρου μνημονευόμενοι αν δεν λάβουν ειδοποίησην περί της αποδοχής των αξιώσεών των εν όλω ή εν μέρει να εγείρωσι αγωγήν.».
Οι ιδιώτες (οικ. Πονήρη)
μέχρι και το μήνα Νοέμβριο 2007 (επίδικη περίοδος, που άρχισαν οι έριδες και
κατέθεσαν τα ασφ. μέτρα στον εισαγγελέα πρωτοδικών Κω) δεν είχαν καταθέσει, ως
όφειλαν εκ του νόμου, αγωγή εναντίον του ελληνικού δημοσίου για να αναγνωρίσουν
την κυριότητά τους επί του επιδίκου.
Στο σημείο αυτό
αξίζει να σας ενημερώσουμε, κωδικοποιημένα, τις δικαστικές ενέργειες που
έγιναν, ελπίζοντας να μην ξεχάσουμε καμία, δεδομένου ότι η υπόθεση αυτή, κατά
κοινή ομολογία, έσπασε κάθε ρεκόρ δικών, τις οποίες είχαμε υποχρέωση να
συνεχίσουμε, ως δημοτική αρχή, προκειμένου να εξαντλήσουμε κάθε νόμιμη
δυνατότητα που είχαμε, με σκοπό να καταφέρουμε να ολοκληρωθεί το κρίσιμο, για
το δημόσιο συμφέρον, έργο του ΧΥΤΑ Καλύμνου. Ειδικότερα:
Ø Στις 17-10-2007
δικάζεται η από 2-10-2007 αίτηση των ιδιωτών (οικ. Κουτελά και οικ. Πονήρη)
κατά του Δήμου Καλυμνίων (όχι κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που ήταν ο κύριος
της επίδικης έκτασης!!!) στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Κω. Οι αιτήσεις αυτές
απορρίπτονται με τις υπ’αριθμ. 4 και 5/2007 αποφάσεις του εισαγγελέα πρωτοδικών
Κω. Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι ιδιώτες αν και έμαθαν για το παραχωρητήριο από
την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου το Φεβρουάριο του 2004, εν τούτοις δεν φρόντισαν,
ούτε φυσικά τους συμβούλεψαν (άραγε γιατί;) να το προσβάλουν με τα νόμιμα
ένδικα μέσα, εμπρόθεσμα!!!. Αν δικαιώνονταν δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Ø Οι ιδιώτες (μόνο μέλη
της οικ. Πονήρη) άσκησαν, ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών Δωδ/σου, ανακοπή κατά
της πρωτόδικης απόφασης. Στις 27-3-2008 συζητήθηκε η ως άνω ανακοπή τους στον
Εισαγγελέα Εφετών Δωδ/σου, ο οποίος διέταξε τη συνέχιση του έργου, αν και κατά
τη συζήτηση της ανακοπής, όπως προαναφέραμε, οι ιδιώτες, ζήτησαν, διά της
πληρεξουσίου δικηγόρου τους, από τον εισαγγελέα εφετών Δωδ/σου να τους
χορηγήσει προσωρινή διαταγή για διακοπή των εργασιών. Αυτός απέρριψε το ως άνω
αίτημά τους και αποφάσισε τη συνέχιση του έργου, αντιλαμβανόμενος βεβαίως την
κρισιμότητα και αναγκαιότητα για την ολοκλήρωση του έργου.
Ø Στις 10-5-2008 δημοσιεύτηκε
η απόφαση του εισαγγελέα εφετών, ο οποίος αποφάσισε να απέχουν και τα δύο μέρη
από το επίδικο, μέχρι να επιλυθεί η διαφορά στα αρμόδια πολιτικά δικαστήρια. Μέχρι
το σημείο αυτό, το ελληνικό δημόσιο, αν και κύριος του επιδίκου (;;;), δεν είχε
εμφανιστεί σε δίκη, υπερασπιζόμενο την ιδιοκτησία του. Ούτε είχε προβεί στις
αναγκαίες νομικές ενέργειες, τόσο για να συνεχιστούν οι εργασίες στο έργο, όσο
και για να γλιτώσει η χώρα μας από τα δυσβάσταχτα πρόστιμα της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, τα οποία ήδη μας απειλούν αμείλικτα (η 1η Ιουλίου 2011 είναι
προ των πυλών). Δυστυχώς είχαμε αναγκαστεί, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, να
φτάσουμε στο σημείο ως τότε να έχουμε ουσιαστικά, υποκαταστήσει το ελληνικό
δημόσιο σε ενέργειες (δικαστικές και μη) που όφειλε να κάνει.
Ø Ο Δήμος Καλυμνίων, αν
και κάτοχος του επιδίκου, προσέφυγε αναγκαστικά, εφαρμόζοντας την απόφαση του
Εισαγγελέα Εφετών Δωδ/σου και για να συνεχιστούν οι εργασίες, στο Ειρηνοδικείο
Καλύμνου και στις 22-5-2008 κατέθεσε την με ίδια ημερομηνία αίτηση περί λήψης
ασφαλιστικών μέτρων νομής, με αίτημα για χορήγηση προσωρινής διαταγής για
συνέχιση εργασιών στο επίδικο. Η προσωρινή διαταγή συζητήθηκε, αντιμωλία, στις
27-5-2008 και τότε επιτέλους (!!!), το ελληνικό δημόσιο, άσκησε παρέμβαση υπέρ
του Δήμου Καλυμνίων. Το Ειρηνοδικείο Καλύμνου μας χορήγησε προσωρινή για
συνέχιση των εργασιών στο επίδικο.
Ø Στις 28-5-2008 οι
ιδιώτες άσκησαν, στο Ειρηνοδικείο Καλύμνου, αίτηση ανάκλησης της ως άνω προσωρινής
διαταγής, η οποία απορρίφθηκε από τον Ειρηνοδίκη Καλύμνου.
Ø Στις 23-6-2008 ο
Ειρηνοδίκης Καλύμνου αποφάσισε και πάλι τη διατήρηση της ως άνω προσωρινής
διαταγής για συνέχιση των εργασιών. Όμως οι φασαρίες στο επίδικο εξακολουθούσαν
και ο εργολάβος δεν μπορούσε να συνεχίσει τις εργασίες, ενώ το ΑΤ Καλύμνου αδυνατούσε
(;;;) να επιβάλει την τάξη και να εφαρμοστεί η προσωρινή διαταγή.
Ø Τον Ιούλιο του 2008
ανακλήθηκε η παραπάνω προσωρινή διαταγή, καθώς η αναπληρούσα τότε τον
Ειρηνοδίκη Καλύμνου, αποφάσισε, ότι αφού δεν συνεχίζονταν οι εργασίες
(ανεξάρτητα αν η ευθύνη ήταν των ιδιωτών και του ΑΤ Καλύμνου που, δήθεν, δεν
μπορούσε να επιβάλει την τάξη), δεν υπήρχε πλέον κατεπείγον λόγος, προϋπόθεση
απαραίτητη κατά το νόμο, για να μπορούν να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα.
Ø Στις 18-9-2008 ο
Ειρηνοδίκης Καλύμνου χορήγησε ξανά προσωρινή διαταγή σε νέα αίτηση πλέον, περί
λήψης ασφαλιστικών μέτρων, την οποία (αίτηση) άσκησε, επιτέλους, το ελληνικό
δημόσιο κατά των ιδιωτών. Ο Δήμος Καλυμνίων είχε παραιτηθεί της προηγούμενης
αίτησης, μετά από συνεννόηση του δικηγόρου μας με τον δικηγόρο του ελληνικού
δημοσίου, ο οποίος είχε λάβει εντολή υπεράσπισης των συμφερόντων του ελληνικού
δημοσίου απ’ το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Στο σημείο αυτό άρχισε ο απόλυτος
παραλογισμός, καθώς ο Διοικητής και τα όργανα του ΑΤ Καλύμνου ισχυρίζονταν, ότι
έπρεπε να τους εξηγηθεί αν με την ως άνω από 19-8-2008 προσωρινή διαταγή του κ.
Ειρηνοδίκη Καλύμνου μπορούσαν να συνεχιστούν οι εργασίες. Αυτό το παιχνίδι του
ΑΤ Καλύμνου και κυρίως του Διοικητή του, ανάγκασε τον Ειρηνοδίκη Καλύμνου ν’
αποστείλει στο ΑΤ Καλύμνου, την υπ’αριθμ. πρωτ: 773/26-9-2008 επιστολή του, που
κατά τη γνώμη μας είναι κόλαφος κατά του αστυνομικού μας τμήματος και του
Διοικητή του, και καταλύει το κράτος. Με την επιστολή του αυτή επεξηγούσε
επακριβώς, τι σήμαινε η προσωρινή διαταγή και πως έπρεπε, με κάθε τρόπο, να
συνεχιστούν οι εργασίες και να απέχουν οι ιδιώτες από το επίδικο. Και πάλι,
όμως δεν μπορούσαν να συνεχιστούν οι εργασίες στο επίδικο, διότι το ΑΤ Καλύμνου
κώφευε και δεν εφάρμοζε την προσωρινή διαταγή. Γιατί άραγε; Ποιός ή ποιοί
ευνοούνταν από την στάση αυτή;
Ø Στις 22-10-2008 ο
Ειρηνοδίκης Καλύμνου αποφάσισε και πάλι τη διατήρηση της παραπάνω προσωρινής
διαταγής του, η οποία συζητήθηκε αντιμωλία. Και πάλι όμως οι εργασίες στο έργο
δεν συνεχίζονταν, για τους ίδιους αστείους λόγους, ενώ οι προθεσμίες για την
περάτωση του έργου στένευσαν επικίνδυνα.
Ø Στις 19-11-2008
τελικώς, συζητήθηκε στο Ειρηνοδικείο Καλύμνου η εν λόγω αίτηση των ασφαλιστικών
μέτρων του δημοσίου, οπότε και διατηρήθηκε και πάλι η προσωρινή διαταγή. Πάλι
δεν συνεχίζονταν οι εργασίες!!! Σημειώνουμε, ότι οι ιδιώτες, λίγες μέρες πριν
από τη συζήτηση της εν λόγω αίτησης κατέθεσαν, για πρώτη φορά στα δικαστικά δεδομένα
του νησιού μας, αίτηση εξαίρεσης του κ. Ειρηνοδίκη Καλύμνου από την υπόθεση
αυτή, ενώ αυτός (κ. Ειρηνοδίκης) εκείνες τις μέρες, πήγαινε στο σπίτι του, όπως
μάθαμε εκ των υστέρων, με τη συνοδεία του περιπολικού του ΑΤ Καλύμνου… Γιατί
άραγε;
Ø Στις 9-12-2008
εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 5/2008 απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλύμνου, που απέρριπτε
την αίτηση του ελληνικού δημοσίου, λόγω αναρμοδιότητας, όχι για λόγο ουσίας.
Ø Στις 7-4-2009
συζητήθηκε νέα αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του ελληνικού δημοσίου ενώπιον της
κας Εισαγγελέως Πρωτοδικών Κω (λόγω αρμοδιότητας), οπότε και ως Δήμος
Καλυμνίων, σε συνεννόηση με τον δικηγόρο του ελληνικού δημοσίου, ασκήσαμε, ως
κάτοχοι του επιδίκου, νομίμως, πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του ελληνικού δημοσίου.
Στις 21-4-2009 η ως άνω αίτηση, αλλά και η παρέμβασή μας έγιναν δεκτές, από την
κα Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κω, στο σύνολό τους.
Ø Εν συνεχεία, με
απόφαση του αστυνομικού διευθυντή Δωδ/σου ήρθαν στην Κάλυμνο δυνάμεις των ΜΑΤ,
με τη σύμφωνη γνώμη της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Κω, που εξέδωσε την παραπάνω
απόφαση, προκειμένου να συνεχιστούν, επιτέλους, οι εργασίες στο έργο, αφού και
πάλι το ΑΤ Καλύμνου μας έλεγε, ότι υπάρχει πρόβλημα να εφαρμοστεί η απόφαση
αυτή!!!.
Ø Στις 14-5-2009, κι
ενώ τα ΜΑΤ βρίσκονταν στην Κάλυμνο και συνεχίζονταν οι εργασίες, η ίδια Εισαγγελέας
Κω έστειλε έγγραφο (όχι απόφαση), ότι η απόφασή της δεν είναι εκτελεστή, μέχρι
να τελεσιδικήσει….
Ø Στη συνέχεια και για
πρώτη φορά τέθηκε, από την τότε αντιπολίτευση και νυν δημοτική αρχή, θέμα
αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του επιδίκου εκ μέρους του Δήμου Καλυμνίων. Αρχίσαμε
νέο αγώνα απόδειξης του αυτονόητου, ότι δεν μπορούσε, νομικά, ο Δήμος μας να
προχωρήσει σε αναγκαστική απαλλοτρίωση του επιδίκου, αφού μας είχε παραχωρηθεί
δωρεάν από το ελληνικό δημόσιο. Η τότε αντιπολίτευση (δηλ. η νυν δημοτική αρχή
και η ελάσσονα αντιπολίτευση), συνεπικουρούμενοι από τους ιδιώτες (οικ. Πονήρη)
πίεζαν προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή ζητούσαν - απαιτούσαν ν’ απαλλοτριώσει
ο Δήμος Καλύμνου το επίδικο, το οποίο του είχε παραχωρηθεί, δωρεάν (χωρίς
αντάλλαγμα), με το παραπάνω έγγραφο της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου για την
κατασκευή του έργου. Φυσικά και δεν το κάναμε αυτό, αφού αν το αποδεχόμασταν,
θα μιλούσε, δικαίως πιστεύουμε, όλη η χώρα για το απόλυτο νέο Βατοπέδιο. Ένας
Δήμος (Δήμος Καλυμνίων), που το ελληνικό κράτος, διά της αρμόδιας περιφέρειάς
του, του παραχώρησε, δωρεάν, ένα ακίνητο για να φτιάξει ένα έργο μείζονος
σημασίας για το περιβάλλον και τον τόπο, απαλλοτρίωσε και αποζημίωσε ιδιώτες,
ζημιώνοντας έτσι το Δήμο με το όποιο αντίστοιχο ποσό.
Στο σημείο αυτό είναι
αναγκαίες εκ μέρους μας οι παρακάτω παρατηρήσεις-διευκρινίσεις. Πιο συγκεκριμένα:
1) Από το μήνα
Νοέμβριο 2006 ως και τον Οκτώβριο τους έτους 2008 (αν θυμόμαστε καλά) οι
δικηγόροι του Δικηγορικού Συλλόγου Κω-Καλύμνου απείχαν της άσκησης των
καθηκόντων τους. Μέλη του συλλόγου αυτού ήταν και είναι και οι τρεις
εμπλεκόμενοι δικηγόροι (των ιδιωτών, του Δήμου Καλυμνίων, και του ελληνικού
δημοσίου). Για το λόγο αυτό δεν μπορούσαν να συζητηθούν τ’ ασφαλιστικά μέτρα
στο Ειρηνοδικείο Καλύμνου και κατέληξε ο Ειρηνοδίκης στην απόφασή του. Το μόνο
που τους επιτρεπόταν από τον Δικηγορικό Σύλλογο Κω, ήταν η συζήτηση αιτημάτων
προσωρινών διαταγών, όπως και στην περίπτωσή μας. Κι ενώ οι προσωρινές διαταγές
είναι δικαστικές αποφάσεις και μάλιστα εκτελεστές, εν τούτοις δεν εκτελούνταν, αλλά
ούτε και είχαμε συνδρομή του ΑΤ Καλύμνου, όπως έχουμε ήδη αναφέρει!!!.
2) Όλο το χρονικό
διάστημα, που ήταν σε ισχύ οι απανωτές προσωρινές διαταγές στη συνέχιση των
εργασιών στο επίδικο, δεν μπορούσε ο εργολάβος με τους εργάτες του να εισέλθουν
εντός αυτού και να εργαστούν, καθώς οι φασαρίες (απειλές, ύβρεις, ξυλοδαρμοί
κλπ) ήταν ασταμάτητοι και τα όργανα του ΑΤ δεν μπορούσαν να επιβάλουν την τάξη
(;;;), ενώ παραδόξως ζητούσαν επεξηγήσεις (;;;) για το νόημα της προσωρινής
διαταγής (βλ. παρακάτω σχετ. 10).
3) Οι ιδιώτες (εκτός
από μερικούς απ’αυτούς), όπως ομολογούν και στα δικόγραφά τους, δεν είχαν,
τουλάχιστον τότε, αποκτήσει ακόμη νόμιμο τίτλο (αποδοχή κληρονομίας), μεταγραμμένο
νομίμως, για καθαρά φορολογικούς, όπως έλεγαν, λόγους (βλ. αίτησή τους για ασφ.
μέτρα στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κω, σχετ. 4). Άρα δεν ήταν τυπικά συγκύριοι
της επίδικης έκτασης!!!. Παρόλα αυτά ζητούσαν απαλλοτρίωση, χωρίς, εκτός των
παραπάνω ανυπέρβλητων λόγων, να νομιμοποιούνται ενεργητικά σε κάτι τέτοιο.
Έτσι το έργο,
δυστυχώς απεντάχθηκε. Είναι ξεκάθαρο, ότι κάναμε όλες τις αναγκαίες νόμιμες
ενέργειες, και μάλιστα τις πιο πολλές φορές κάναμε και πράγματα, που μάλλον θα
έπρεπε να κάνει η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου (παραχωρούσα αρχή) και το ελληνικό
δημόσιο (κύριος του επιδίκου). Δηλαδή, δεν ήταν λίγες οι φορές που σχεδόν,
«υποκαταστήσαμε» το δημόσιο, υπερασπιζόμενοι την ιδιοκτησία του, η οποία
προέκυπτε και μας παραχωρήθηκε με από το ως άνω παραχωρητήριο έγγραφο.
Αλήθεια, τι έχουν να
πουν οι ιδιώτες (και η νυν δημοτική αρχή, μαζί με την ελάσσονα αντιπολίτευση),
όταν στην από 2-10-2007 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων νομής της οικ. Πονήρη,
στρεφόμενη κατά του Δήμου Καλυμνίων και όχι κατά του ελληνικού δημοσίου (αν και
κύριος της έκτασης), ομολογούν τα εξής: α) ότι δεν έχουν ακόμα τίτλο κυριότητας
για καθαρά φορολογικούς λόγους (βλ. σελ. 7), β) ότι αν και αρχικώς η έκτασή
τους στην περιοχή ήταν 3000 στρέμματα, στις 20-2-2002 βρέθηκε, με νεότερη ορθή καταμέτρηση,
να είναι 4800 στρέμματα (βλ. σελ. 5 ίδιας αίτησης), εντός της οποίας είναι και
η επίδικη έκταση, γ) ότι στη σελ. 10 της αίτησης αυτής, το επίδικο,
περιγράφεται στο από 27-9-2007 τοπογραφικό του μηχανικού τους Εμμ. Τρικοίλη,
δηλ. μετρήθηκε λίγες μόλις μέρες πριν ο ανάδοχος αρχίσει εργασίες. Κατά τα
άλλα, ήξερε ο μηνυτής μας, και ήξεραν όλοι τους ότι είναι δική τους η
ιδιοκτησία, εντός της οποίας εκτελούνταν το έργο, ενώ από το Φεβρουάριο 2004
είχαν στείλει εξώδικο στο Δήμο και όχι στην Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, που το
παραχώρησε!!! Είχαν δηλ. κοινοποιήσει
εξώδικο 3 και ½ περίπου χρόνια πριν τη νεότερη ορθή καταμέτρηση της
«ιδιοκτησίας» τους!!!.
Αλήθεια, τι έχει να
πει το ΑΤ Καλύμνου και ο τότε Διοικητής του, για το υπ’αριθμ πρωτ:
373/26-9-2008 έγγραφο του κ. Ειρηνοδίκη Καλύμνου προς τον κ. Διοικητή του ΑΤ
Καλύμνου, με το οποίο του εξηγούσε (αν και δεν είχε υποχρέωση, αφού πρόκειται
για δικαστική απόφαση), ότι το ελληνικό δημόσιο και ο Δήμος μπορούν να
προβαίνουν ανενόχλητα σε κάθε πράξη νομής στο επίδικο και να συνεχιστούν έτσι
οι εργασίες!!! Και πάλι όμως δεν εφαρμόστηκε η προσωρινή διαταγή και ο
εργολάβος δεν μπορούσε να εισέλθει στον χώρο και να συνεχίσει τις εργασίες….
Υπάρχουν σοβαρότατες ευθύνες στον ίδιο και στα όργανα του ΑΤ Καλύμνου, οι
οποίες πρέπει να αναζητηθούν αρμοδίως.
Εμείς σε σχέση με το
έργο αυτό, τρέξαμε, δουλέψαμε σκληρά, καταφέραμε και το εντάξαμε, υπογράψαμε
την παράδοση-παραλαβή της έκτασης από την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, δημοπρατήσαμε
το έργο, υπογράψαμε σχετική σύμβαση με τον ανάδοχο, παλέψαμε, νόμιμα, ως
οφείλαμε (λόγω της κατοχής του Δήμου μας στο επίδικο) δικαστικά, όλους όσους
εναντιώνονταν στην ολοκλήρωση του έργου, υπέστημεν ιδιαίτερα βάναυση κριτική,
δεχθήκαμε απειλές, ύβρεις και εκβιασμούς. Προσπαθήσαμε να δώσουμε να καταλάβουν
οι ιδιώτες, ότι το έργο έπρεπε να συνεχιστεί. Τους συμβουλέψαμε, ότι αν
αποδείκνυαν διά της δικαστικής οδού, ότι το επίδικο τους ανήκε κατά κυριότητα,
ασκώντας σχετική αγωγή κατά του ελληνικού δημοσίου, θα γινόταν απαλλοτρίωση του
χώρου από το ελληνικό δημόσιο (Περιφέρεια Ν. Αιγαίου) και θα αποζημιώνονταν
άμεσα. Αυτοί όμως, για καθαρά πολιτικούς λόγους, διάλεξαν να μας
αντιπολιτευτούν μ’ αυτό τον τρόπο και να καταφέρουν, μαζί με τις
αντιπολιτεύσεις ν’ απενταχθεί το έργο. Η βοήθεια και συνδρομή της νυν δημοτικής
αρχής και της νυν ελάσσονος αντιπολίτευσης ήταν μεγάλη και πέτυχαν ν’
απενταχθεί το έργο, καθώς οι ιδιώτες πείστηκαν, όψιμα, απ’αυτούς ότι δήθεν έπρεπε
να γίνει απαλλοτρίωση. Μάλιστα ο κ. Γαβαλάς Ν., πρόεδρος του δημοτικού μας
συμβουλίου και μέλος της δημοτικής αρχής με επικεφαλής τον κ. Δημήτρη Διακομιχάλη,
Δήμαρχο Καλυμνίων, εκπρόσωπος της παράταξής του τότε στη δημαρχιακή επιτροπή,
ψήφιζε, πάντα στις συνεδριάσεις της, θετικά, για όλες τις παραπάνω τις
δικαστικές ενέργειες του Δήμου μας, εξουσιοδοτώντας σχετικά, τον τότε δικηγόρο
του Δήμου μας. Ποτέ δεν έθεσε, αν και αντιπρόεδρος της δημαρχιακής, το θέμα της
απαλλοτρίωσης!!! Όταν όμως το θέμα έφτασε στην κορύφωσή του (με φόντο τις
επερχόμενες τότε δημοτικές εκλογές), μιλούσε μαζί με τους άλλους, όταν
απεντάχθηκε το έργο, για απαλλοτρίωση. Παράνοιας συνέχεια…
Επιπλέον για να
κηρυχθεί αναγκαστική απαλλοτρίωση από το Δήμο, θα έπρεπε και θα πρέπει να
ληφθεί σχετική απόφαση από δημοτικό συμβούλιο, η οποία θα έπρεπε και πρέπει,
υποχρεωτικά, να εγκριθεί, για τη νομιμότητά της από τον Γενικό Γραμματέα της
Περιφέρειας Ν. Αιγαίου. Πως θα γινόταν αλήθεια αυτό; Ποιος περιφερειάρχης θα
ενέκρινε τέτοια απόφαση δημοτικού συμβουλίου, όταν ο ίδιος (διά της προκατόχου
του) είχε παραχωρήσει την έκταση, χωρίς αντάλλαγμα, στο Δήμο Καλυμνίων; Ποιος
επίτροπος του ελεγκτικού συνεδρίου θα ενέκρινε τέτοια δαπάνη, μ’ αυτά τα
δεδομένα; Μάλιστα πρέπει να σημειώσουμε, ότι ο κ. Πονήρης Μιχάλης ήταν
υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές με την παράταξη
του κ. Διακομιχάλη!!!. Καμία αντίρρηση, απλά το επισημαίνουμε. Όλοι αυτοί,
τελείως όψιμα, απαιτούσαν ν’ απαλλοτριώσει ο Δήμος Καλύμνου το επίδικο, αν και
ήξεραν ότι αυτό, του είχε παραχωρηθεί,
δωρεάν, με το παραπάνω έγγραφο της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου για την κατασκευή του
έργου. Αν το αποδεχόμασταν αυτό, θα μιλούσε, δικαίως, όλη η χώρα για το απόλυτο
νέο Βατοπέδιο. Ένας Δήμος (Δήμος Καλυμνίων), που το ελληνικό κράτος, διά της
αρμόδιας περιφέρειάς του, του παραχώρησε, χωρίς αντάλλαγμα, ένα ακίνητο για να
φτιάξει ένα έργο μείζονος σημασίας για το περιβάλλον και τον τόπο (ΧΥΤΑ),
απαλλοτρίωσε και αποζημίωσε ιδιώτες, οι οποίοι μάλιστα δεν είχαν τίτλο
κυριότητας, μεταγραμμένο στο υποθηκοφυλακείο Καλύμνου!!!, ζημιώνοντας έτσι το
Δήμο με το όποιο, αντίστοιχο ποσό αποζημίωσης. Μετά ποιος θα μας γλίτωνε
πραγματικά από την κατηγορία της παράβαση καθήκοντος, της απιστίας κλπ;
Εξάλλου, κι αν ακόμη
υποτεθεί, ότι μπορούσε να γίνει απαλλοτρίωση αυτή σίγουρα δεν θα μπορούσε να
την κάνει ο Δήμος Καλυμνίων και εμείς, αλλά θα μπορούσε να την αποφασίσει μόνο ο Γενικός Γραμματέας της
Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, δεδομένου ότι το έργο του ΧΥΤΑ Καλύμνου ήταν
ενταγμένο στο ΠΕΠ Ν. Αιγαίου 2000-2006. Με βάση λοιπόν το άρθρο 1 του Ν.
28882/2001 (Κώδικας Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων) μόνο ο ΓΓ της
Περιφέρειας αποφασίζει και κηρύσσει τέτοια απαλλοτρίωση. Αυτό το ήξεραν και το
ξέρουν πολύ καλά όλοι τους.
Με βάση τις παραπάνω
«μεθοδεύσεις», πέτυχαν να μην γίνει το έργο και να υπάρχει ανάλογη πολιτική
ωφέλεια στους αντιπάλους μας, και όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα, να χάσουμε τις
πρόσφατες εκλογές. Ποιος αλήθεια θα
πληρώσει για το ότι το έργο δεν έγινε και απεντάχθηκε; Θα αποδοθούν ευθύνες
στους πραγματικούς υπαίτιους; Απλά και κρίσιμα ερωτήματα, που απαιτούν
απάντηση.
Σχετικά με τον
ισχυρισμό των ιδιωτών, ότι δήθεν γνωρίζαμε το ιδιοκτησιακό καθεστώς,
αναφέρουμε, επιγραμματικά, τα εξής:
Η
έκταση του λατόμου Κυπραίου, όμορου μ’αυτούς, ιδιοκτήτη, απαλλοτριώθηκε
από το Δήμο μας, αρκετά πριν την ένταξη του συγκεκριμένου έργου,
δεδομένου, ότι ο κ. Κυπραίος, πράττοντας, ορθά νομικά, αναγνώρισε,
τελεσίδικα, με δικαστική απόφαση, την κυριότητά του στην έκτασή του
(προδικασία, αγωγή κλπ). Την αγωγή του είχε στρέψει, σωστά, κατά του
ελληνικού δημοσίου.
Σχετικά
με το εξώδικο που απέστειλε η οικ. Πονήρη στο Δήμο το μήνα Φεβρουάριο
2004, δηλώνουμε ότι κακώς το κοινοποίησαν στο Δήμο μας, αλλά έπρεπε να το
κοινοποιήσουν στην Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, η οποία είχε παραχωρήσει όλη την
έκταση (άρα και το επίδικο), χωρίς αντάλλαγμα, στο Δήμο Καλυμνίων για να
φτιαχτεί ο ΧΥΤΑ Καλύμνου. Αυτό το ήξεραν οι ιδιώτες και οι νυν δημοτική
αρχή, αλλά σκόπιμα πιστεύουμε, δεν έκαναν τίποτα, αφού κάτι τέτοιο δεν θα
εξυπηρετούσε το στόχο τους, που δεν ήταν άλλος, από το να πληγεί η
δημοτική αρχή και να χαθούν οι δημοτικές εκλογές, με τίμημα ακόμα και την
απώλεια του σημαντικού εν λόγω έργου. Αλήθεια, γιατί δεν προσέβαλαν, με
όλα τα νόμιμα ένδικα μέσα, το παραπάνω παραχωρητήριο έγγραφο της
Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, αμέσως μόλις έλαβαν γνώση αυτού για πρώτη φορά;
Σχετικά
με την υπ’αριθμ. 167/2009 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου
Καλυμνίων, ουδέποτε δηλώθηκε ή υπονοήθηκε ότι η οικ. Πονήρη είναι
ιδιοκτήτες της επίδικης έκτασης, αλλά ότι δραστηριοποιούνταν
ανενόχλητα στην περιοχή. Αλήθεια πίστευαν, ότι θα κάναμε και το χωροφύλακα
του ελληνικού δημοσίου; Δεν αναφέραμε κυριότητα. Και μάλιστα αυτή ήταν μία
απόφαση δημοτικού συμβουλίου, προκειμένου ν’ αποφορτιστεί το ήδη βαρύ
κλίμα και ν’ αποφευχθεί να έρθουν τα ΜΑΤ στο νησί μας, τα οποία, ως
γνωστόν, ήρθαν για να εκτελεστεί η υπ’αριθμ. 3/2009 απόφαση της κας
Εισαγγελέως Πρωτοδικών Κω, που δικαίωνε το ελληνικό δημόσιο (ως κύριο του
επιδίκου) και το Δήμο Καλυμνίων (ως κάτοχο αυτού).
Προς απόδειξη των
ισχυρισμών μας υποβάλλουμε συνημμένα, σε φωτοαντίγραφα, τα εξής σχετικά
έγγραφά μας.
1.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 5.091/2003 έγγραφο της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου υπογεγραμμένο από
τον κ. Κοντίτση, τότε προϊστάμενο Δ/νσης Δασών Δωδ/σου!!!
2.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 2.931/12-2-2004 έγγραφο παραχώρησης της έκτασης, χωρίς αντάλλαγμα, από την
Περιφέρεια Ν. Αιγαίου στο Δήμο Καλυμνίων για να κατασκευαστεί ο ΧΥΤΑ, εντός του
οποίου βρίσκεται το επίδικο.
3.
Το
από 15-2-2006 έγγραφο πρωτοκόλλου παράδοσης – παραλαβής της επίμαχης έκτασης
υπογεγραμμένο και αυτό από τον κ. Κοντίτση !!!
4.
Η
από 2-10-2007 αίτηση ασφ. μέτρων της οικ. Πονήρη, στρεφόμενη κατά του Δήμου
Καλυμνίων και όχι κατά του ελληνικού δημοσίου (αν και κύριος της έκτασης), στην
οποία αίτηση οι ιδιώτες ομολογούν ότι δεν έχουν ακόμα τίτλο κυριότητας για
καθαρά φορολογικούς λόγους (βλ. σελ. 7) !!! Επίσης, ομολογούν ότι αν και
αρχικώς η έκτασή τους στην περιοχή ήταν 3000 στρέμματα, στις 20-2-2002 βρέθηκε
με νεότερη καταμέτρηση να είναι 4800 στρέμματα (βλ. σελ. 5), εντός της οποίας
είναι και η επίδικη έκταση. Απίστευτα πράγματα, τα όριά τους, χρόνο με το χρόνο
μεγαλώνουν … . Στη δε σελ. 10 της αίτησης αυτής, ομολογούν, ότι το επίδικο,
περιγράφεται στο από 27-9-2007
τοπογραφικό του μηχανικού τους Εμμ. Τρικοίλη, δηλ. μετρήθηκε λίγες μόλις μέρες
πριν ο ανάδοχος αρχίσει εργασίες. Κατά τα άλλα, ήξεραν ότι είναι δική τους η
ιδιοκτησία, εντός της οποίας εκτελούνταν το έργο και από το Φεβρουάριο 2004
είχαν στείλει εξώδικο στο Δήμο και όχι στην Περιφέρεια Ν. Αιγαίου, που το
παραχώρησε!!! .
5.
Η
υπ’αριθμ. 4/2007 απόφαση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κω, που απέρριψε την ως άνω
αίτησή τους.
6.
Η
υπ’αριθμ. 1/2008 απόφαση του Εισαγγελέα Εφετών Δωδ/σου.
7.
Η
από 22-5-2008 αίτησή μας για ασφ. μέτρα στο Ειρηνοδικείο Καλύμνου, καθώς και η
από 27-5-2008 προσωρινή διαταγή του Ειρηνοδίκη Καλύμνου για συνέχιση εργασιών,
η οποία δυστυχώς δεν μπορούσε να εφαρμοστεί – εκτελεστεί από τα αρμόδια
αστυνομικά όργανα, όπως αναφέρουμε παραπάνω…
8.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 3.672/27-5-2008 έγγραφο του κ. Δημάρχου Καλύμνου προς το ΑΤ
Καλύμνου, με το οποίο γνωστοποιεί στα όργανα της τάξης για την ως άνω προσωρινή
διαταγή. Πάλι δεν εφαρμόστηκε!!!.
9.
Η
από 15-9-2008 αίτηση ασφ. μέτρων του ελληνικού δημοσίου και της κτηματικής
εταιρείας του δημοσίου κατά των ιδιωτών (οικ. Πονήρη), που απευθυνόταν στο
Ειρηνοδικείο Καλύμνου, μαζί με τα η νέα από 18-9-2008 προσωρινή διαταγή του
Ειρηνοδίκη Καλύμνου. Πάλι δεν εφαρμόστηκε η διαταγή του κ. Ειρηνοδίκη για συνέχιση των εργασιών
στο έργο και στο επίδικο!!!
10.
Το
από 26-9-2008 έγγραφο του κ. Φετσή, Διοικητή του ΑΤ Καλύμνου προς τον
Ειρηνοδίκη Καλύμνου για το αν επιτρέπεται (;;;), με βάση την παραπάνω προσωρινή
διαταγή να συνεχιστούν οι εργασίες στο έργο του ΧΥΤΑ Καλύμνου….
11.
Το
υπ’αριθμ πρωτ: 373/26-9-2008 έγγραφο κόλαφος του Ειρηνοδίκη Καλύμνου προς τον
κ. Διοικητή του ΑΤ Καλύμνου, με το οποίο του εξηγεί (αν και δεν είχε υποχρέωση,
αφού πρόκειται για δικαστική απόφαση), ότι το ελληνικό δημόσιο και ο Δήμος
μπορούν να προβαίνουν ανενόχλητα σε κάθε πράξη νομής στο επίδικο!!! Πάλι δεν
εφαρμόστηκε η προσωρινή διαταγή και ο εργολάβος δεν μπορούσε να εισέλθει στον
χώρο και να συνεχίσει τις εργασίες….
12.
Η
υπ’αριθμ. 5/2008 απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλύμνου με την οποία ο Ειρηνοδίκης
απέρριψε την αίτηση του ελληνικού δημοσίου κλπ, λόγω αναρμοδιότητας και όχι για
λόγο ουσίας.
13.
Η
υπ’αριθμ. 3/2009 απόφαση της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Κω, με την οποία
δικαιώνεται το ελληνικό δημόσιο και ο Δήμος Καλύμνου. Πάλι δεν μπορούσε να
εφαρμοστεί η απόφαση και τότε αναγκαστικά με τη σύμφωνη γνώμη της ίδιας
εισαγγελέως ήρθαν μετά από εντολή του αστυνομικού διευθυντή Δωδ/σου τα ΜΑΤ στην
Κάλυμνο και έτσι μπόρεσε για λίγες μέρες (τις πρώτες του Μαίου 2009) να
συνεχιστούν οι εργασίες στον χώρο.
14.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 1155/14-5-2009 έγγραφο (όχι απόφαση) της ίδιας ως άνω
εισαγγελέως (!!!), με το οποίο σταματούν οι εργασίες στο χώρο.
15.
Η
από 1-11-2007 υπηρεσιακή βεβαίωση της γραμματέως του Πρωτοδικείου Κω, ότι μέχρι
τότε (επίμαχη περίοδος), οι ιδιώτες (ανάμεσά τους και ο μηνυτής μας) δεν είχαν
ασκήσει αναγνωριστική αγωγή κατά του ελληνικού δημοσίου για δήθεν ακίνητό τους
(επίδικο) στην περιοχή Γιαννοχώραφα.
16.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 7095/2008 έγγραφο του Δημάρχου Καλύμνου προς τον τότε ΓΓ της
Περιφέρειας Ν. Αιγαίου.
17.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 3381/200 έγγραφο του κ. Κοντίτση προς τον κ. Διακομιχάλη
(μάρτυρα του μηνυτή μας), ο οποίος αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο της
απαλλοτρίωσης στο χώρο από το Δήμο Καλύμνου, αν και ο ίδιος είχε υπογράψει το
πρωτόκολλο παράδοσης παραλαβής, χωρίς αντάλλαγμα, του χώρου από την
Περιφέρεια Ν. Αιγαίου στο Δήμο Καλυμνίων !!!.
18.
Το
υπ’αριθμ. 3474/2009 νέο έγγραφο του κ. Κοντίτση, μετά από αίτημα του Δημάρχου
Καλυμνίων, διορθώνει κάπως το προηγούμενο έγγραφό του και έτσι αρχίζει ένα
μπαράζ εγγράφων που καταδεικνύει, κατά τη γνώμη μας, ότι το κράτος έχει
καταλυθεί και ο καθένας λέει ό,τι θέλει.
19.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 5234/2009 έγγραφο του τότε ΓΓ της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου.
20.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 3764/18-6-2009 νέο έγγραφο του κ. Κοντίτση. Ο απόλυτος
παραλογισμός. Το έργο ήδη είχε απενταχθεί.
21.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 19.425/12212/2-7-2009 έγγραφο του Επιθεωρητή Δασών της
Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, με το οποίο επιπλήττει, κάπως τον κ. Κοντίτση, αλλά η
ζημιά είχε συντελεστεί. Η Κάλυμνος είχε χάσει τον ΧΥΤΑ.
22.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 7778/8-10-2007 έγγραφο του κ. Κλήμη Δημήτρη, τοπογράφου
μηχανικού των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου Καλυμνίων.
23.
Το
υπ’αριθμ. πρωτ: 133862/529904/18-12-2008 έγγραφη εντολή του Νομικού Συμβουλίου
του Κράτους προς τον δικηγόρο του δημοσίου ν’ασκήσει ασφ. μέτρα στον Εισαγγελέα
Πρωτοδικών Κω κατά το άρθρο 22 του ΑΝ 1539/38, και να προασπίσει τα συμφέροντα
του ελληνικού δημοσίου.
24.
Απόσπασμα
της υπ’αριθμ. πρωτ: ΑΜΠ. ΟΙΚ. 101/17-11-2010 αποστολής έκθεσης έκτακτης
επιθεώρησης του έργου ΧΥΤΑ Καλύμνου, η φέρει την από 26-10-2010 υπογραφή του
επιθεωρητή κ. Λούρμα.
Με δεδομένο, ότι
ισχύουν τα παραπάνω αναλυτικά εκτεθέντα και επειδή ο νυν Δήμαρχος Καλύμνου
ανακοινώνει, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, ότι θα γίνει απαλλοτρίωση από το Δήμο
μας στο επίδικο, αν και αυτό έχει παραχωρηθεί, χωρίς αντάλλαγμα στο Δήμο μας
από το ελληνικό δημόσιο (Περιφέρεια Ν. Αιγαίου), εμείς ως παράταξη, που δώσαμε
τον αγώνα μας, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα του Δήμου Καλυμνίων και του
ελληνικού δημοσίου, δεν θα δεχθούμε, ούτε θα ανεχθούμε τυχόν έγκριση εκ μέρους
της υπηρεσίας σας σχετικής απόφασης του δημοτικού μας συμβουλίου (περί
αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του επιδίκου), αφού σε μία τέτοια απευκταία
περίπτωση, θα αναγκαστούμε, δυστυχώς, να προβούμε σ’ όλες της αναγκαίες νόμιμες
ενέργειες, ενώπιον κάθε δικαστικής και διοικητικής αρχής.
Ενδεχόμενη έγκριση
τέτοιας απόφασης θα αντίκεινται εμφανώς στις αρχές της προστατευόμενης
εμπιστοσύνης του διοικουμένου και της χρηστής και καλής διοίκησης, οι οποίες
επιβάλλουν στα διοικητικά όργανα να ασκούν τις αρμοδιότητές τους, σύμφωνα τόσο
με τους κανόνες, όσο και το αίσθημα δικαίου που επικρατεί, ώστε να προβαίνουν
στην ορθή ικανοποίηση των συμφερόντων των διοικουμένων.
Προς γνώση σας και
για τις νόμιμες συνέπειες.
Παρακαλούμε για τις
δικές σας ενέργειες.
Με εκτίμηση,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α ΡΟΥΣΣΟΣ
τ. Δήμαρχος Καλυμνίων
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ
ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου